سرخهحصار (یکی از قدیمیترین شکارگاههای ایران) در سال ۱۳۵۹ شمسی به همت هوشنگ ضیایی (وزیر وقت) با عنوان پارک ملی ثبت شد و تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفت.پارک ملی سرخهحصار، منطقهای کوهستانی با مساحتی در حدود ۹۱۶۸ هکتار است که از دشتها، تپه ماهورها و ارتفاعات بلند تشکیل شده است. بلندترین نقطهی سرخهحصار، قلهی اراکوه (2649 متر از سطح دریا) و پستترین نقطهاش دشت سنگتراشان (1100 متر از سطح دریا) است. کوههای مهم پارک ملی سرخهحصار سهپایه، بیدک، تخت تالق، کل خانی، شش گوش، سیاه غار، همروک هستند.پارک سرخهحصار به علت نزدیکی به ناحیهی گرمسیری ورامین و نیز متأثر از ارتفاعات البرز مرکزی و به دلیل داشتن پستی و بلندیهای بسیار، دارای سیمایی متفاوت از نظر پوشش گیاهی است. منابع آب کافی، پناهگاه زیاد، و پوشش گیاهی متناسب با نیاز گونهها در مجموع پارک ملی سرخهحصار را تبدیل به زیستگاهی مناسب برای پستانداران، پرندگان، خزندگان و دوزیستان کرده است؛ حیواناتی همچون بز، قوچ، میش البرز مرکزی، آهو، گراز، پلنگ، کفتار، روباه قرمز، شغال، گربهی وحشی، گورکن، خرگوش، حواصیل خاکستری، حواصیل شب، بوتیمار، اردک اردهای، خوتکا، اردک نوکپهن، عقاب ماهیگیر، قرقی، عقاب طلایی، عقاب شاهی، کرکس، شاهین، آبچلیک، مار کرمی، مار آتشی، مار پلنگی، مار آبی، مار شتری، افعی شاخدار ایرانی، قورباغه معمولی، وزغ سبز و...