موزهی ساعت یا تماشاگه زمان در خرداد ۱۳۷۸ شمسی در عمارتی بهجای مانده از دوران قاجار تأسیس شد. در این موزه که به نام مالک بنایش حسین حداد نیز شناخته میشود، مجموعهای از ابزارهای زمانسنجی و گاهشماری در محوطهای به گسترهی ۵۰۰۰ متر مربع و عمارتی با زیربنای ۷۰۰ مترمربع گردآوری شده است.در داخل ساختمان دو طبقهی موزه، سیر تکامل انواع ساعتهای مکانیکی متعلق به سدههای هفدهم تا بیستم میلادی بهنمایش گذاشته شده است؛ ساعتهایی نظیر ساعت شاهینی، آونگی، رومیزی و دیواری و در طبقهی دوم موزه، ساعتهای جیبی معمولی و ساعتهای جیبی سفارشی متعلق به شخصیتهای تاریخی و سیاسی، ساعتهای ویژهای چون ساعت کارتزنی، شیفت نگهبانی، ساعت کشتی و همچنین ساعتهای مچی (دستبندی و دو زمانه) گردآوری شده است. در بخش تقویمها گاهنامههای ایرانی در معرض دید علاقهمندان قرار گرفته و در محوطهی بیرونی نیز ساعتهای نخستین مانند ساعت آفتابی، ساعت شنی، ساعت آبی و ساعت سوختی قرار داده شده است.