آرامستان ظهیرالدوله گورستانی کوچک بین امامزاده قاسم و تجریش در شمال تهران است که مشاهیر، سیاستمداران و رجال زیادی در آن دفن شدهاند. زمانی که علی خان ظهیرالدوله در باغ خود در جعفرآباد شمیران درگذشت، جسد وی را در جوار باغ و در قبرستانی عمومی که بین تجریش و امامزاده قاسم واقع بود، دفن کردند. سابقا در این محل گورستان کهنهای قرار داشت و بعدها خانقاه ظهیرالدوله نیز به آن مکان منتقل شده بود. پس از دفن ظهیرالدوله، مریدانش این گورستان قدیمی و خانقاه را «آرامگاه ظهیرالدوله» خواندند. در ابتدای ورود به باغ، درختان در همتنیده و هوای پاک آرامستان هر فردی را مجذوب خود میکند. در بخش ورودی قبرهایی نیز قرار گرفتهاند که به بزرگان سیاست و ارتشیهای ایران تعلق دارند. دورتادور قسمتی از حیاط اتاقهایی را میتوان دید، که هم اکنون بسته است. این اتاقها سابقا برای پذیرایی از مهمانان گورستان استفاده میشد. قبر برجسته علی خان دولوی در مرکز محوطه قرار گرفته است. در اطراف این قبر تا چشم کار میکند سنگ قبرهای کوچک و بزرگی با نقش مخصوص اخوتیها است. آنها از اعضای اولیه انجمن اخوتیها بودند که پس از فوت، مهمان این باغ شدند. قبرهای کوچک که به جای سنگ قبر، یک کاشی کوچک دارند و نام صاحبانشان را با رنگ سفید بر روی آنها نوشتهاند، قبرهایی که آیاتی را با خط کوفی بر روی آنها ثبت کردهاند و قبرهایی که از گوشه و کنار آنها سبزههای بلندی بیرون زده است، همه در کنار هم فضای گورستان را زیباتر میکنند. کمی جلوتر قبر کشیده و بزرگی خودنمایی میکند. این قبر محمدتقی بهار ملقب به ملک الشعرای بهار، ادیب، شاعر، نویسنده روزنامهنگار و سیاستمدار ایرانی است. دیگر شخصیتهای برجسته ملی که گورهای آنها را میتوان در آرامستان ظهیرالدوله دید، شامل فروغ فرخزاد، مرتضی محجوبی، مشیر همایون، روحالله خالقی، بانو قمرالملوک وزیری، حسین یاحقی و بسیاری دیگر میشود.