در این تردیدی نیست که «تخت جمشید» مهمترین اثر تاریخی ایران است. هر ساله بیش از 3 میلیون نفر از آن دیدن میکنند و در مواقعی آنقدر جمعیت بازدیدکننده زیاد میشود که صفهای طولانی در کنار بلیط فروشی راه میافتد. ساخت تخت جمشید بهدستور داریوش، شاه هخامنشی، آغاز شد و در دوران خشایارشاه و اردشیر اول ادامه یافت. براساس سنگنوشتههای کشف شده در تخت جمشید، نام اصلی آن «پارسه» است. این نوشتهها که روی دیوار «تچر» و از زمان ساسانیان باقی ماندهاند، نشان میدهند که در آن زمان اینجا «100 ستون» نام داشته است. پس از خلق شاهنامه توسط فردوسی، «جمشید»، پادشاه اسطورهای ایران باستان، جانشین «سلیمان» شد و ایرانیان گفتند شاهی که در اینجا بر روی تختها و روی دست افراد در سنگ نگارهها نشان داده شده است، جمشید بوده و اینجا را تخت جمشید نامیدند. اروپاییان هم به این مکان «پرسپولیس» میگویند که به معنای «مرکز تمدن پارس» یا «شهر پارسیان» است.