معرفی ۳۲ تا از خوشمزه‌ترین غذاهای محلی ایران + عکس

همه ما می‌دانیم که ایران، جزو کشور‌هایی است که تنوع غذایی بالایی دارد. از آنجایی که هر جای ایران، فرهنگ غذایی و آداب‌و‌رسوم خاص خود را دارد، می‌توانیم لذت خوردن غذاهای خاص و متنوعی را در این کشور تجربه کنیم. همین موضوع باعث شده تا گردشگرانی که به این کشور سفر می‌‌کنند، خوردن غذاهای محلی ایران را یکی از خوشایند‌ترین و لذت‌بخش‌ترین تجربه‌های سفر خود بدانند. این در حالی است که از بهانه‌های ما ایرانی‌ها هم برای سفر به یک شهر، تجربه غذاهای محلی آن است.

البته شاید بتوان در شهرهای دیگر هم چنین غذاهایی را پیدا کرد، اما واقعیت این است که خوردن غذاهای محلی در خود آن شهر یا روستا مزه دیگری دارد. اگر شما هنوز با تعدادی از غذاهای محلی ایران آشنایی ندارید، نگران نباشید. ما در این مقاله سفرزون، خوشمزه‌ترین غذاهای محلی ایران را به شما معرفی می‌کنیم. پس از شما دعوت می‌کنیم که تا انتهای مطلب همراه ما باشید.

معرفی غذاهای خوشمزه محلی ایران که هر ایرانی باید بشناسد

از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب ایران، غذاهای محلی بسیاری دارد که برخی از آن‌ها ممکن است هنوز برای ما ناشناخته باشد. در ادامه، شما را با تعدادی از این غذاهای محلی ایران آشنا می‌کنیم:

اوجیزَک؛ غذای محلی سیستان و بلوچستان

اوجیزک، نوعی آبگوشت است، با این تفاوت که برای تهیه آن، از گوشت استفاده نمی‌شود. آنچه که این غذا را خاص می‌کند، ادویه‌ها و موادی است که برای تهیه آن استفاده می‌شود که با عنوان «آچار» می‌شناسند. اکثر خانواده‌های سنتی در این منطقه، خود آچار را در منزل تهیه می‌کنند. مواد تشکیل دهنده آچار شامل بلغور گندم آب‌پز‌شده، پیاز، نمک، زیره سبز، تخم شوید، رازیانه، فلفل سیاه و زردچوبه است. در این منطقه، از آچار به عنوان چاشنی، در تهیه انواع دیگر غذاها مانند انواع آبگوشت و خورشت نیز استفاده می‌کنند. در تهیه اوجیزک، علاوه بر اینکه آچار ترکیب اصلی این غذا است، گوجه، روغن محلی، سیب‌زمینی هم اضافه می‌شود. البته این مواد تشکیل دهنده، ممکن است در برخی از دستور پخت‌های این غذا کمی متفاوت باشد.

تباهگ؛ غذای محلی چابهار

تباهگ، از غذاهای محلی معروف چابهار و به طور کلی سیستان و بلوچستان است که در آن، گوشت بز یا گوسفند به روش خاصی آماده می‌شود. برای تهیه تباهگ، ورقه‌‌های نازک گوشت بز یا گوسفند را به همراه نمک، فلفل و پودر انار خشک می‌کنند. جهت نگهداری چنین گوشتی، نیازی به وسایل سرمایشی نیست و می‌توان حتی برای چندماه در منزل نگه‌داری و استفاده کرد. برای سرو تباهگ، آن را در آب قرار می‌دهند تا جوش بیاید، سپس برنج را به آن اضافه می‌کنند تا به صورت پلو مصرف شود. روش دیگر، این است که آن را به صورت کبابی مصرف می‌کنند که به «تنورچه» معروف است. مشابه این غذا در مازندران نیز طبخ می‌شود، اما در روش پخت آن به جای گوشت، از ماهی خشک‌شده استفاده می‌کنند. مردم محلی، غذای تباهگ را بیشتر در فصول سرد و در ماه رمضان اغلب در وعده‌های سحری میل می‌‌کنند.

لخ‌لخ؛ غذای محلی بوشهر

اگرچه بوشهری‌ها غذاهای متنوعی دارند، اما مواد تشکیل دهنده آن‌ها اغلب سبزی‌های معطر و فلفل است. غذای لخ‌لخ هم از این قاعده مستثنی نیست و ترکیبات اصلی آن شامل ماهی، سیر، فلفل و سبزی‌های معطر است. به دلیل وجود فلفل در این غذا، طعم تند اما شگفت‌انگیزی دارد. لخ‌لخ را در کشورهای حوزه خلیج فارس هم طبخ می‌کنند، این نشان می‌دهد که یک نوع روش پخت ندارد. اگرچه روش‌های مختلفی برای طبع این غذا وجود دارد، اما در تمامی این روش‌ها از ترکیبات همیشگی یکسان مانند ماهی، سیر، فلفل و سبزی‌های معطر استفاده می‌شود. این غذا را معمولا با پلو شوید زعفرانی سرو می‌کنند.

آش اَردَه؛ غذای محلی دزفول

آش ارده، یکی دیگر از غذاهای محلی ایران است که اصالت دزفولی دارد. به خاطر اسم این غذا، احتمالا ممکن است فکر کنید که این نوعی آش است، در حالی که در واقعیت چنین نیست. آش ارده، نوعی پلو است که معمولا در کنار دورچین‌هایی مانند سبزی تربچه، سیلون (شیره خرما) یا خرما سرو می‌شود. اینکه چرا این غذا را آش می‌نامند، مربوط به گویش دزفولی است که برای غذاهای برنجی، از عبارت «آش» استفاده می‌کرده‌اند که تا به امروز به این نام شناخته می‌شود. برای طبخ این غذا، از ترکیبات دیگری مانند ماش نیز استفاده می‌شود. به هنگام سرو این غذا، بخش برنجی غذا را در یک سینی بزرگی ریخته، آن را با ارده ترکیب کرده و به همراه دورچین‌های گفته‌شده، آن را نوش جان می‌کنند.

آبگوشت دوگوله دودار؛ غذای محلی اراک

یکی از غذاهایی که مردم محلی اراک در فصل‌های سرد به خصوص مصرف می‌کنند، آبگوشت دوگوله دودار یا آبگوشت دوغ‌دار است. البته این غذا به عنوان یک غذای سنتی در لرستان نیز محسوب می‌شود که آن را با نام «آبگوشت کشت لری» می‌شناسند. ترکیبات تشکیل دهنده این غذا شبیه آبگوشت نیست، یعنی سیب‌زمینی، لیموعمانی و رب ندارد و به جای این‌ها از کشک استفاده می‌کنند. البته ممکن است به هنگام پخت آبگوشت دوغ‌دار، یک سری مواد اضافی هم مانند چغندر سفید به آن اضافه شود.

خورش گیلاخه؛ غذای محلی کردستان

گیلاخه، از گیاهان بهاری است که در بعضی از کشورها می‌روید و آن را در پخت بعضی از غذاهای محلی خود استفاده می‌کنند. این گیاه، از دو بخش پیازچه و برگ تشکیل شده است که و کاملا به صورت ارگانیک رشد می‌کند. البته مردم کردستان این گیاه را به اسم گیلاخه می‌شناسند، در حالی که در شهرهای دیگر نام دیگری دارد. یکی از غذاهای خوشمزه‌ای که با گیلاخه می‌توان تهیه کرد، خورشت گیلاخه است. قبل از پخت این گیاه، ممکن است کمی لزج باشد، اما خورشت آن پس از پخت، لزج نیست و اتفاقاً بسیار هم خوش‌طعم است.

تُرخینه؛ غذای محلی ایلام

از زمان‌های قدیم تا به امروز، مردم محلی بعضی از مناطق کشور همچون ایلام، برخی از غذاها را به دلیل خواصی که دارند، تنها در فصول مشخصی مصرف می‌کنند. ترخینه هم، جزو آن دسته غذاهای مقوی است که اغلب در فصول سرد تهیه می‌شود. دو نوع ترخیه به نام‌های دُئینه و شُمینه وجود دارد که هر کدام طعم‌های خاص خود را دارند. از آنجایی که برخی از مواد اولیه ترخینه در فصول سرد ممکن است در دسترس نباشند، آن‌ها را از قبل شروع فصل سرما آماده می‌کنند. سبزی خاصی که مردم محلی در تهیه این غذا استفاده می‌کنند، سبزی «شلم» است که طعم آن را منحصربه‌فرد می‌کند.

هلو کباب؛ غذای محلی کرمانشاه

هلوکباب از غذاهای محلی ایران و متعلق به کرمانشاه است که به دلیل شباهت آن به هلو، به این اسم خوانده می‌شود. همان‌طور که می‌بینید، این غذا مانند کوفته تبریزی نوعی کوفته است، اما از دولایه تشکیل می‌شود. لایه بیرونی آن را خمیری از گوشت چرخ‌کرده، تخم مرغ، گاهی سیب‌زمینی و لپه پخته تشکیل می‌دهد. لایه درونی آن را با گردو، کشمش، آلو بخارا و زرشک پر می‌کنند. آنچه که طعم این کوفته را خاص می‌کند این است که در تهیه آن از روغن کرمانشاهی که عطر و بوی فوق‌العاده‌ای دارد، استفاده می‌کنند.

سوتی پلو؛ غذای سنتی اردبیل

سوتی پلو یا پلو شیر که از غذاهای محبوب و محلی شهر اردبیل است، مردم محلی آن را در شب‌های بلند زمستان با قیسی یا کشمش و شب‌های چهارشنبه‌سوری با ماهی دودی سرو می‌کنند. ممکن است این سوال برای شما به وجود بیاید که واژه «سوتی» چه ارتباطی با این غذا دارد؟ واقعیت این است که سوتی در زبان آذری، به معنی «شیر» است، به همین دلیل با نام سوتی پلو آن را می‌شناسند. اگر برای اولین بار اسم این غذا را بدون دیدن هیچ تصویری از آن بشنوید، شاید شیربرنج را در ذهن خود تصور کنید. هر چند که در تهیه هردوی این غذاها، از شیر استفاده می‌شود، اما روش طبخ و سرو هر کدام با هم تفاوت دارد. در شیرپلو، به جای اینکه هنگام پختن برنج، آب به آن اضافه کرده تا برنج داخل شیر نرم شود.

یخنی لوبیا؛ غذای محلی اصفهان

یخنی لوبیا، نوعی آبگوشت است که با لوبیا تهیه می‌شود. این غذای محلی، نه تنها در اصفهان طرفداران زیادی دارد، بلکه در شیراز نیز این آبگوشت معروف است. اگر بخواهیم بررسی کنیم که چرا به این غذا، یخنی می‌گویند، به سابقه تاریخی آن مربوط می‌شود. در واقع یخنی، کلمه‌ای پهلوی به معنای پخته یا گوشت پخته است که ممکن است برای برخی دیگر از غذاهای محلی نیز، این واژه را به کار ببرند. انواع مختلفی از یخی وجود دارد که مثلا به جای لوبیا و گوشت، از نخود و گوشت، بادمجان یا کلم و مرغ استفاده می‌کنند.

کهی پِلا؛ غذای محلی مازندران

کهی پلا، از غذاهای خوشمزه محلی مازندرران است که با کدوحلوا تهیه می‌شود. می‌توان گفت این یکی از ساده‌ترین غذاهایی است که می‌توان با مواد اولیه اندک درست کرد. البته کدوپلو تنها در مازندران طبخ نمی‌شود، کدوپلوی شیرازی و سیستانی نیز معروف است. پس از تهیه کدوپلو، آن را به همراه تخم مرغ نیمرو و مقداری زرشک سرو می‌کنند. گفته می‌شود ترکیب این‌ها در کنار هم، طعم شگفت‌انگیزی را به این غذا می‌بخشد و خواص بی‌نظیری برای سلامتی دارد.

قنبرپلو؛ غذای محلی شیراز

قنبر پلو، غذای مقوی و محبوب شیراز است که البته در شهرهای دیگر هم طرفداران خود را دارد. دلیل نامگذاری این غذا به قنبرپلو، این است که در آن از ترکیب شیره انگور کشمش استفاده می‌شود. اگر این غذا کمی تیره به نظر می‌رسد، به خاطر استفاده از شیره در آن است. مواد اصلی که برای تهیه قنبر پلو به کار برده می‌شود، عبارت‌اند از: گوشت قلقی، کشمش و پیازداغ. از آنجایی که این غذا جزو غذاهای گرم محسوب می‌شود، برای روزهای سرد انتخاب مناسبی است.

اناربیج؛ غذای محلی گیلان

اناربیج، از غذاهای اصیل ایرانی و از جزو غذاهای محلی گیلان است که در فصل انار و مناسبت‌های مختلف مانند شب یلدا پخته می‌شود. این غذا با نام‌های دیگر نیز شناخته می‌شود، مانند: سنگه خورش، درازاقاتون، انار آویج یا خورش فسنجان گیلانی. اناربیج را می‌توان شبیه فسنجان دانست، با این تفاوت که از افزودنی‌های تهیه‌شده از انار برای طبخ آن استفاده می‌شود. از ترکیبات اصلی که برای پخت این غذا استفاده می‌شود: گوشت چرخ‌کرده گوساله یا بوقلمون یا مرغ، مغز گردوی سابیده شده، سبزی‌های معطر (جعفری، نعنا، تره، گیشنیز، چوچاق و خلواش)، ادویه‌هایی مانند زردچوبه، نمک و فلفل. به دلیل طبع گرم این غذا، انتخاب خوبی برای فصول سرد است.

شیرین پلو؛ غذای محلی قزوین

شیرین پلو یا نثار پلو، از غذاهای مجلسی و لذیذ قزوین است که اغلب در مهمانی‌های رسمی سرو می‌شود. ترکیبات بی‌‎نظیر آن باعث شده تا طرفداران زیادی داشته باشد و حتی افرادی هم که برای اولین بار آن را امتحان می‌کنند، شیرین پلو از غذاهای مورد علاقه آن‌ها می‌شود. مواد تشکیل دهنده این غذا سرشار از ویتامین‌ها و مواد معدنی است، بنابراین می‌توان آن را جزو غذاهای مقوی دانست. موادی که برای تهیه شیرین پلو به کار می‌رود، شامل: برنج، گوشت قرمز یا مرغ، شربت قوام آمده، خلال پرتقال شیرین‌شده، خلال پسته، خلال بادام، زرشک و زعفران ساییده است. برای بهتر کردن طعم غذا و عطرو‌بوی آن، از کره محلی برای طبخ آن استفاده می‌کنند.

خورش کدو سرکه شیره؛ غذای محلی یزد

خورش کدو سرکه شیره که از انواع غذاهای محلی یزد محسوب می‌شود، اغلب در مراسم‌ها و مهمانی‌ها طبخ می‌شود. در تهیه این غذا، از شیره استفاده نمی‌شود، اما اینکه چرا شیره در نام این غذا به کار رفته، به دلیل شکر موجود در آن است. به این صورت که وقتی شکر موجود در این غذا هنگام پخت با سایر ترکیبات حل می‌شود، آب خورش حالت شیره به خود می‌گیرد. دیگر مواد تشکیل دهنده خورش کدو سرکه شیره عبارت‌اند از: گوشت ماهیچه یا مغز ران گوسفد با استخوان، پیاز، کدو سبز، سرکه انگور و ادویه‌‌هایی همچون زردچوبه، نمک و فلفل. به دلیل وجود سرکه و شکر در این غذا، به آن طعم ملسی می‌دهد که برای بسیاری این طعم بسیار خوشایند و لذت‌بخش است.

آش کاچی؛ غذای محلی همدان

یکی از انواع آش‌های مرسوم و محلی همدان، آش کاچی است که معمولا در فصل‌های سرد به عنوان وعده غذایی و در فصل‌های گرم سال، به عنوان عصرانه مصرف می‌شود. اگرچه انواع مختلفی از کاچی در نقاط مختلف ایران وجود دارد، اما این نوع کاچی در همدان به شیوه‌ای متفاوت طبخ می‌شود. در همدان برای درست کردن آش کاچی، از موادی همچون بلغور گندم، آب، کشک، سیر، ادویه‌هایی مانند نمک و فلفل و در اغلب موارد روغن حیوانی استفاده می‌کنند. اگر این نوع آش را  در فصل بهار طبخ کنند، به آن سبزی‌های کوهی مانند گیل آقا، شنگ، قازیاقی، سلمان تره یا ترشک نیز اضافه می‌کنند.

زیره پلو؛ غذای محلی کرمان

زیره پلو که از غذاهای محلی کرمان است، در عین سادگی آن، غذایی سالم و خوشمزه است. همان‌طور که از اسم این غذا مشخص است، با زیره تهیه می‌شود که می‌تواند تنها زیره سیاه یا مخلوطی از زیره سیاه و سبز باشد. از آنجایی که زیره، از ادویه‌ها و سوغاتی‌های معروف کرمان است، آن‌ها اغلب در غذاهای خود از این افزودنی پرخاصیت و مقوی بسیار استفاده می‌کنند. البته مشابه این غذا را می‌توان در غذاهای محلی مازندران هم پیدا کرد، اما مواد تشکیل دهنده هر دو کمی با هم متفاوت است.

برای مثال، در زیره پلو مازندرانی، از زیره، فلفل، دارچین، کشمش و شنبلیله استفاده می‌کنند. زیره جدای از خواص بی‌شماری که دارد، به دلیل طبیعت گرم آن، زیره پلو را به عنوان یک انتخاب عالی به خصوص برای فصول سرد می‌توان در نظر گرفت. این غذا را هم می‌توان با گوشت تهیه کرد، هم برای افرادی که به هر دلیل گوشت مصرف نمی‌کنند، بدون گوشت نیز قابل طبخ است.

جغور بغور؛ غذای محلی زنجان

جغور بغور که جزو غذاهای محلی و سنتی زنجان است، نوعی خوراک محسوب می‌شود که البته در دیگر شهرها نیز طرفداران خودش را دارد. این غذا همچنین در شهرهای دیگر هم طبخ می‌شود، اما آن را با نام‌های دیگر می‌شناسند. در گیلان به این غذا واویشکا و در شیراز به آن توتوی یا توتابه‌ای می‌گویند. برای تهیه جغور بغور، از جگر سفید و سیاه خردشده، سیب‌زمینی، پیاز سرخ‌شده و ادویه‌هایی مانند نمک، فلفل و زردچوبه استفاده می‌کنند. از آنجایی که جغور بغور را صبح‌ها نیز در رستوران‌ها و دکه‌های زنجان سرو می‌کنند، می‌توان گفت به عنوان یک وعده صبحانه نیز می‌توان این غذا میل کرد.

گمنه؛ غذای محلی گناوه

گمنه یا للک، غذایی است که از بلغور ریز گندم تهیه می‌شود و مردم محلی گناوه آن را به عنوان جایگزینی برای برنج طبخ می‌کنند. این غذا را معمولا همراه خورش یا قلیه ماهی، مرغ، بادمجان سرخ‌کرده یا تخم مرغ آب‌‌پز سرو می‌کنند. مردم محلی گناوه، گمنه را به عنوان وعده افطاری در ماه مبارک رمضان نیز در نظر می‌گیرند. این غذا به خاطر استفاده از بلغور در تهیه آن، خواص زیادی از جمله: کاهش کلسترول، تقویت سیستم ایمنی بدن، جلوگیری از بیماری‌های قلبی و دیابت دارد.

گیشنیز کباب؛ غذای محلی ماکو

شهر زیبای ماکو، علاوه بر جاذبه‌های گردشگری فراوانی که دارد، غذاهای متنوع و خوشمزه‌ آن را نیز می‌توانید امتحان کنید. چنانچه تصمیم دارید که به این شهر سفر کنید یا خودتان می‌خواهید یک غذای لذیذ و جدید را میل کنید، ما به شما گیشنیز کباب را پیشنهاد می‌کنیم. همان‌طور که از اسمش پیداست، این غذا مخلوطی از گوشت و گیشنیز و البته دیگر مواد همچون لپه، پیاز، تخم مرغ، آرد، لیموعمانی و ادویه‌هایی مانند نمک، فلفل و زردچوبه است. گیشنیز کباب را می‌توان به عنوان وعده ناهار یا شام سرو کرد.

بولامه؛ غذای محلی ترکمن صحرا

بولامه یا بولاماق، از غذاهای محلی قوم ترکمن و البته گلستان است. این غذا که ظاهری شبیه به حلیم دارد، با برنج، شکر و روغن حیوانی طبخ می‌شود. بولامه، اغلب در مراسم‌های خاص مثلا مراسم بعد از زایمان یعنی در هفتمین روز به دنیا آمدن نوزاد، به عنوان ولیمه سرو می‌کنند. این غذا تنها در مراسم‌های خاص طبخ نمی‌کنند، مردم محلی معتقدند که خوردن بولامه در فصل زمستان، باعث افزایش مقاومت بدن در برابر سرما می‌شود.

پِتِل پلو؛ غذای محلی خوانسار

مردم محلی خوانسار، آداب پخت و طبخ خاصی برای تهیه غذاهای سنتی و محلی خود دارند که پنل پلو نیز جزو یکی از این غذاهاست. ترکیب اصلی پنل پلو، گندم فرآوری‌شده است که گندم آن را به شیوه خاصی آماده می‌کنند. برای تهیه این غذا، ابتدا گندم را می‌کوبند تا پوست آن جدا شود، سپس آن را در شیر می‌خوابانند تا نرم شود.

پس از آن، گندم نرم شده را روی سینی ریخته، آن را صاف کرده و در معرض نور خورشید قرار می‌دهند تا خشک شود. وقتی که گندم‌ کامل خشک شد، آن را در هاون می‌کوبند تا به ترکیب موردنظر به نام «پتله» برسند. در زمان طبخ این غذا، پتله را با عدس، گردو و پیازداغ ترکیب می‌کنند و سپس به آن زردچوبه، روغن حیوانی و نمک را نیز اضافه می‌کنند. پس از طبخ غذا، به رنگ قهوه‌ای در می‌آید که معمولا آن را همراه با پیازداغ و کشمش میل می‌کنند.

کوکوی اَشپَل؛ غذای محلی ماسوله

کوکوی اشپل، در اصل یک غذای محلی گیلانی است که آن را در مناطق مختلف از جمله ماسوله، رشت و انزلی هم طبخ می‌کنند. این غذا که طرفداران زیادی دارد، با تخم‌های درون شکم ماهی تهیه می‌شود که معمولا از ماهی سفید استفاد می‌کنند. در گویش محلی، به تخم‌های درون شکم ماهی «اشپل» می‌گویند. روش‌های مختلفی برای تهیه اشپل وجود دارد، می‌توان آن را سرخ کرد و کنار ماهی سرخ‌شده سرو کرد یا می‌توان با آن، کوکو دست کرد. برای تهیه این کوکو، اشپل را به همراه تخم مرغ، سیر و پیاز رنده‌شده، زعفران دم‌کرده، نمک و فلفل خوب مخلوط می‌کنند. مایه کوکو را داخل ظرف حاوی روغن سرخ‌کرده می‌ریزند تا به شکل کوکو درآید. کوکوی اشپل را هم می‌توان جداگانه با نان سرو کرد یا همراه با کته می‌توانید میل کنید.

بزقرمه؛ غذای محلی رفسنجان

خورش بزقرمه، یکی دیگر از غذاهای محلی ایران و از غذاهای معروف کرمان است که بیشتر در شهرهای رفسنجان، سیرجان، ماهان و شهر بابک طبخ می‌شود. اینکه چرا به این غذا بزقرمه گفته می‌شود، به این دلیل است که در قدیم برای طبخ آن از گوشت بزغاله که بسیار لطیف و خوشمزه است، استفاده می‌کردند. موادی که برای پخت خورش بزقرمه به کار برده می‌شود، عبارت‌اند از: گوشت گردن گوسفند، نخود، کشک، پیاز، سیر، زعفران دم‌کرده و ادویه‌ مانند نمک، فلفل سیاه و ادویه ماسالا. برای سرو این غذا، هم می‌توانید آن را با نان تیلیت کنید یا مانند خورش، روی پلو بریزید و به عنوان وعده ناهار یا شام میل کنید.

قوروت قیله؛ غذای محلی جلفا

قورت قیله، از آش‌های سنتی و محلی استان آذربایجان شرقی و شهر جلفا است. نام این غذا، در گویش محلی از دو بخش تشکیل می‌شود: کشک و قیله که به معنی گوشت قورمه‌ای تفت داده‌شده است. کشک را معمولا در مراحل آخر پخت غذا به آن اضافه می‌کنند و قیله را روی آش می‌ریزند. برخی از مواد تشکیل دهنده این آش مانند بلغور، گوجه، پیاز و ادویه‌های فلفل، نمک و زردچوبه، مشابه دیگر آش‌های ایرانی است.

اما تفاوتی که آش قورت قیله با دیگر آش‌ها دارد، در برخی از مواد تشکیل‌دهنده آن است. برای مثال، در این آش از برنج، بادمجان خردشده، لوبیاسبز خوردشده، لوبیا چشم‌بلبلی یا نخود و عصاره قلم نیز استفاده می‌شود. همچنین سبزی‌هایی را که در آش قوروت قیله به کار می‌برند، اندکی با ترکیبات سبزی آش فرق می‌کند. در این آش، از سبزی‌هایی مانند تره، ریحان و جعفری خردشده استفاده می‌شود. از آنجایی که این آش، تمامی مواد موجود در یک غذای کامل را دارد، می‌تواند در مواقعی به عنوان وعده اصلی نیز سرو شود.

کال کباب؛ غذای محلی گیلان

یکی از خوشمزه‌ترین غذاهایی را که به خصوص در فصول سرد می‌توانید امتحان کنید، کال کباب است. این غذا که مواد تشکیل دهنده ساده‌ای هم دارد، یکی از خوشمزه‌ترین غذاها با رب انار است. کال کباب گیلانی را ممکن است با نازخاتون مازندرانی اشتباه بگیرید، زیرا فرق چندانی با هم ندارند. کمی با هم تفاوت دارند، به این دلیل که مازندرانی‌ها به کال کباب گردو اضافه نمی‌کنند و به جای آن، آبغوره می‌ریزند. آنچه که طعم کال کباب گیلانی را خاص می‌کند، سبزی‌های به کار رفته در آن یعنی سبزی خالواش و چوچاق است. البته در نبود این سبزی‌ها می‌توان از نعناع خشک نیز استفاده کرد. اگر در فصل انار تازه به سر می‌برید، به شما پیشنهاد می‌کنیم که کال کباب گیلانی را تجربه کنید.

هزاری پلو؛ غذای محلی بندرعباس

هزاری پلو، از جمله غذاهای لذیذ و خوشمزه جنوبی است که به افرادی که علاقه‌مند به غذاهای دریایی هستند، بسیار پیشنهاد می‌شود. اگرچه این غذا در دیگر مناطق کشور هم طبخ می‌شود، اما اصالتی جنوبی دارد. هزاری پلو، ترکیبی از ماهی سرخ‌شده و پلو زعفرانی است. از انواع ماهی‌هایی که در تهیه هزاری استفاده می‌شود، عبارت‌اند از: رشکو، سوخو، شیر، قزل‌آلا یا سالمون. برای تهیه این غذا، همچنین می‌توان به جای ماهی، از میگو نیز استفاده کرد. به دلیل استفاده از میگو یا ماهی در هزاری پلو، از انواع غذاهای سالم و مقوی محسوب می‌شود.

آب‌ریز؛ غذای محلی چهار محال بختیاری

آب‌ریز یا اوبریز، غذایی است که برخلاف نام آن که از آب گرفته شده، در پخت این غذا از آب استفاده نمی‌شود. دلیل نامگذاری این غذا با آب، روش طبخ آن است که به طور خاصی انجام می‌شود. روش طبخ آب‌ریز به این صورت است که گوشت را درون قابلمه می‌ریزند و در آن را می‌بندند. بخاری که به در قابلمه می‌رسد و سپس سرد می‌شود و به صورت قطرات ریز به درون ظرف برمی‌گردد، به اوبریز می‌شناسند. نوع گوشتی که در پخت این غذا استفاده می‌شود، معمولا گوشت مرغ، دل جگر و گوسفند یا مخلوط جگر و گوشت گوسفند است. آب‌بریز بدون آب پخته می‌شود، بنابراین مهم است که از گوشت تازه استفاده شود تا آب بیشتری داشته باشد. این غذا را معمولا با نان یا پلو سرو می‌کنند.

مانی پلو؛ غذای محلی دامغان

یکی دیگر از غذاهای محلی ایران، مانی پلوی دامغانی است که فوق العاده لذیذ و خوشمزه است. در تهیه این غذا، از موادی همچون رشته پلویی، لپه، زرشک و کشمش استفاده می‌شود. برای علاقه‌مندان به غذاهای پروتئینی، این غذا را می‌توان همراه گوشت یا گاهی مرغ تفت‌داده شده به همراه پیاز تهیه کرد. اگرچه در دستور پخت اصلی این غذا، از گوشت استفاده می‌شود، اما برای آن‌هایی که دوست دارند بدون گوشت میل کنند، می‌توانند در تهیه آن از گوشت استفاده نکنند. همچنین می‌توان کشمش را خذف و به جای آن از خلال بادام استفاده کرد یا هر دو را به کار برد.

سیب بادمجان؛ غذای محلی اردکان

این غذای اردکانی بر خلاف نام خود، بدون میوه سیب تهیه می‌شود. درواقع به ترکیب سیب‌زمینی و بادمجان پخته به همراه ارده، سیب بادمجان گفته می‌شود. طرز تهیه این غذا، مشابه کشک بادمجان است؛ یعنی ابتدا بادمجان‌ها را کبابی کرده و با سیب‌زمینی‌های پخته له می‌کنند. وقتی که ترکیب حاصل یکدست شد، نمک و فلفل به آن اضافه می‌کنند و دوباره با هم مخلوط می‌کنند. پس از آنکه ترکیب موردنظر به دست آمد، ارده را به عنوان سس این غذا روی آن می‌ریزند و سپس با نان سرو می‌کنند. سیب بادمجان، غذایی کاملا رژیمی است و برای گیاه‌خواران و وگان‌ها، کاملا مناسب است.

هفت رنگ پلو؛ غذای محلی تهران

یکی از غذاهایی که در تهران قدیم طبخ می‌شده است، هفت رنگ پلو است و به عنوان یک غذای اعیانی و در مراسم‌های خاصی سرو می‌کردند. این غذا، متشکل از هفت پلو مجلسی مختلف است، که به خاطر همین به هفت رنگ پلو نامگذاری شده است. انواع مختلفی از گوشت را در تهیه این غذا می‌توان استفاده کرد، از جمله: مرغ، بوقلمون، کبک و گوشت گوسفند یا بره. نوع دیگر هفت رنگ پلو، هفت رنگ چلو است، یعنی با هفت نوع خورش مانند قیمه، خورش بادمجان، فسنجان، مسما کدو، شش انداز، قرمه سبزی و آلو اسفناج آن را تهیه می‌کنند.

اِمگِشت پلو؛ غذای محلی خوزستان

امگشت پلو یا مِگِشت پلو، یکی دیگر از غذاهای محلی ایران است که اصالتی خوزستانی دارد. این غذا که جزو پلوهای مجلسی جنوبی محسوب می‌شود، در شهرهای اهواز، بندرعباس و بوشهر نیز طرفداران زیادی دارد. امگشت پلو، ترکیبی از تن ماهی، سبزی و برنج است که به دلیل طبع  سرد برنج و ماهی، از مصلحات آن یعنی کشمش، گردو، دارچین و فلفل سیاه استفاده می‌کنند. نوع ماهی که در تهیه این نوع غذا به کار می‌رود، ماهی قباد نمک سودشده یا همان ماهی قباد کبابی است. اما از آنجایی که ممکن است دردسترس همه نباشد، می‌توان از جایگزین آن یعنی تن ماهی نیز استفاده کرد. این غذا عطر و طعم فوق‌العاده‌ای دارد که هر چقدر تندتر باشد، لذیذتر است.

کلام پایانی

همان‌طور که مشاهده می‌شود، غذاهای محلی متنوعی در شهرهای مختلف ایران وجود دارد که هر کدام روش طبخ و طعم خاص خود را دارند. ناگفته نماند که هر کدام از غذاهای نام‌برده شده برای شهرها، ممکن است در شهر دیگرینیز تهیه شود، اما روش طبخ متفاوتی دارد. پیشنهاد ما به شما این است که به هر نقطه از ایران که سفر می‌کنید، غذاهای محلی آن‌ها را حتما امتحان کنید. ادویه‌ها، سبزی‌های معطر و ترکیباتی که برای تهیه هر کدام از این غذاها به کار می‌رود را به سختی می‌توان در نوع غیرمحلی آن پیدا کرد. بنابراین اگر فرصت تجربه خوردن غذاهای محلی و خوشمزه را دارید، از آن استفاده کنید.