همه چیز درباره کشور دومینیکا، سنت لوسیا و مونته نگرو

دومینیکا، سنت لوسیا و مونته نگرو جز جذاب‌ترین کشورهای کوچک جزیره‌ای جهان هستند که در دریای کارائیب قرار گرفته‌اند و بیشتر مردم جهان برای گذراندن تعطیلاتی آرام و لذت بخش به آنها سفر می‌کنند. اما منفعت دیگر این کشورها، پاسپورت‌های ارزشمند آنان است. شما می‌توانید با سرمایه‌گذاری در بخش مسکن و صندوق‌های سرمایه‌گذاری این کشورها، برای دریافت اقامت آن اقدام کنید. سرعت دریافت پاسپورت دومینیکا، سنت لوسیا یا مونته نگرو حدود ۳ الی ۶ ماه است و می‌توانید پس از دریافت پاسپورت برای دریافت پاسپورت خانواده‌تان اقدام کنید. با دریافت پاسپورت چنین کشورهایی می‌توانید به بیش از ۱۳۰ کشور بدون دریافت ویزا سفر کنید، حساب بین‌المللی باز کنید و در یک شرایط نرمال زندگی کنید. برای آشنایی بیشتر با شرایط زندگی،‌ سرمایه گذاری و خرید ملک در دومینیکا، سنت لوسیا و مونته نگرو تا پایان این مطلب همراه ما باشید.

همه چیز درباره دومینیکا

جزیره دومینیکا یک جزیره جذاب و آتشفشانی است که در شرق دریای کارائیب واقع شده است این جزیره حدود ۷۵۱ کیلومترمربع مساحت دارد در این جزیره جذاب سواحل بزرگ مناطق جنگلی و همچنین چند قله آتشفشانی به بلندای ۴۷۴۷ فوت واقع شده است. این جزیره بسیار زیبا که محلی برای گردشگران آمریکایی و حتی اروپایی است از نظر اقامت نیز مورد توجه شهروندان بسیاری از کشور ها از جمله ایرانیان است. شما می‌توانید با سرمایه‌گذاری در صندوق سرمایه‌گذاری این کشور یا خرید ملک، ظرف مدت ۳ تا ۶ ماه، پاسپورت دومینیکا را دریافت کنید. یکی از مهم‌ترین و کلیدی‌ترین ویژگی‌های اخذ پاسپورت دومینیکا این است که پس از دریافت آن بدون نیاز به صدور ویزا، می‌توانید به ۱۴۰ کشور جهان سفر کنید. قدرت این پاسپورت در رتبه ۳۱ جهان است و برای ایرانیان می‌تواند گزینه مناسبی باشد. پس از اینکه شما بتوانید پاسپورت دومینیکن را دریافت کنید، در عرض ۵ الی ۶ ماه بعد هم می‌توانید برای اعضای خانواده خود درخواست ویزا بدهید.

دومینیکا یکی از فقیرترین کشورهای حوزه کارائیب است. اقتصاد آن وابسته به کشاورزی است که به طور متناوب توسط طوفان‌ها ویران می‌شود. تلاش‌ها برای تنوع بخشی، با رشد صنعت گردشگری و بخش مالی کوچک در خارج از کشور، تا حدی موفقیت آمیز بوده است.

این جمعیت عمدتاً آفریقایی تبار هستند، با برخی از اروپاییان، مردم شبه قاره هند و کارائیب‌ها. دومینیکا تنها جزیره با گروه نسبتاً بزرگ و متمایز سرخپوستان کارائیب است که از نوادگان مردمی هستند که قبل از استعمار اروپا در این جزیره زندگی می‌کردند. اکثر کارائیب‌های باقی‌مانده، که تعداد کمی از آن‌ها صرفاً از تبار کارائیب هستند، در حدود ۳۷۰۰ هکتار (۱۵۰۰ هکتار) منطقه کارائیب در شرق جزیره زندگی می‌کنند و از فقیرترین ساکنان دومینیکا هستند.

همه چیز در باره سنت لوسیا

حالا به سراغ یک کشور دیگر در حاشیه دریای کارائیب می‌رویم کشوری جزیره‌ای به نام سنت لوسیا احتمال کمی دارد که نام این کشور را شنیده باشید اما پس از دیدن زیبایی‌های آن تقریباً غیرممکن است که این کشور را دنبال نکنید پیشینه آتشفشانی سنت لوسیا باعث ایجاد جاذبه‌های طبیعی فراوانی در این جزیره کوچک شده به سری از گردی گردشگران برای استفاده از چشمه‌های آب گرم این منطقه حسن طوسی و سفر می‌کنند از زمانی که وارد سنت لوسیا شوید دو قله بزرگ در نزدیکی هم مشاهده می‌کنید این گل‌ها که بی تو نام دارند در بخش ساحل غربی سنتوزا واقع شده بند سنتور تنها ۴۳ کیلومتر طول و ۲۳ کیلومتر عرض دارد کوه‌های نفس گیر، جنگل‌های بارانی سرسبز، سواحل شنی آتشفشانی و صخره‌های مرجانی رنگارنگ وجود دارد! این امر سنت لوسیا را به مکانی محبوب برای بازدید گردشگران از سراسر جهان تبدیل می‌کند.

سنت لوسیا به خاطر تنوع گسترده ای از پرندگان معروف است! پرنده ملی سنت لوسیا طوطی سنت لوسیان (Amazona versicolor) است که یکی از پنج گونه طوطی بومی و ۱۵۷ گونه پرنده‌ای است که در جزیره زندگی می‌کنند. حدود ۴۵ گونه از این گونه‌ها را می‌توان در جنگل‌های بارانی سنت لوسیا یافت.

برخی از گونه‌های حیات‌وحش شگفت‌انگیز و عجیب و غریب نیز در این جزیره زندگی می‌کنند – از جمله آگوتی (یکی از اعضای خانواده جوندگان)، و همچنین مانگوس، اوپوسم، خفاش و خوک‌های وحشی.

سنت لوسیا همیشه سنت لوسیا نبوده است! در سال ۲۰۰ بعد از میلاد، سرخپوستان آراواک که در آنجا زندگی می‌کردند، جزیره را آیونولا می‌نامیدند. صدها سال بعد، در سال ۸۰۰ بعد از میلاد، گروه دیگری از آمریکایی‌ها به نام Caribs کنترل این سرزمین را به دست گرفتند و آن را Hewanorra نامیدند. نام فعلی جزیره تنها با ورود اروپایی‌ها در اوایل قرن شانزدهم به وجود آمد.

کل جمعیت سنت لوسیا تقریباً ۱۷۸۰۰۰ نفر است. در حالی که ممکن است این کشور کوچک باشد، قرن‌ها مهاجر از سراسر جهان آن را غنی از فرهنگ کرده است. امروزه این مکان خانه طیفی از ادیان، موسیقی، زبان‌ها و غذاهای خوشمزه است!

همه چیز درباره مونته نگرو

کشوری واقع در غرب و مرکز بالکان در انتهای جنوبی رشته کوه‌های آلپ دیناریک. این کشور به دریای آدریاتیک و کرواسی (جنوب غربی)، بوسنی و هرزگوین (شمال غربی)، صربستان (شمال شرقی)، کوزوو (شرق) و آلبانی (جنوب شرقی) محدود می‌شود.

پایتخت اداری مونته نگرو پودگوریتسا است، اگرچه مرکز فرهنگی آن پایتخت تاریخی و شهر قدیمی ستینیه است. در بیشتر قرن بیستم، مونته نگرو بخشی از یوگسلاوی بود و از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ بخشی از اتحادیه فدرال صربستان و مونته نگرو بود.

بخش کارست مونته نگرو به طور کلی در ارتفاع ۳۰۰۰ فوتی (۹۰۰ متری) از سطح دریا قرار دارد – اگرچه ارتفاع برخی از مناطق به ۶۰۰۰ فوت (۱۸۰۰ متر) می‌رسد. پایین‌ترین بخش در دره رودخانه زتا است که در حدود ۱۵۰۰ فوت (۴۵۰ متر) است. این رودخانه مرکز Nikšić Polje را اشغال می‌کند، یک فرورفتگی با کف مسطح و دراز که نمونه‌ای از مناطق کارستی است، همان‌طور که سنگ‌های زیرین عمدتاً آهکی هستند که حل می‌شوند و فروچاله‌ها و غارهای زیرزمینی را تشکیل می‌دهند.

مناطق پایین‌تر مونته نگرو دارای آب و هوای مدیترانه‌ای، با تابستان‌های خشک و زمستان‌های معتدل و بارانی است. دما با افزایش ارتفاع بسیار متفاوت است. پودگوریتسا که در نزدیکی سطح دریا قرار دارد، به دلیل داشتن گرم‌ترین دمای جولای در این کشور با میانگین ۸۱ درجه فارنهایت (۲۷ درجه سانتیگراد) شناخته شده است. Cetinje، در منطقه کارست در ارتفاع ۲۲۰۰ فوتی (۶۷۰ متری)، دمای متوسطی دارد که ۱۰ درجه فارنهایت (۵ درجه سانتیگراد) کمتر است. میانگین دمای ژانویه از ۴۶ درجه فارنهایت (۸ درجه سانتیگراد) در بار در ساحل جنوبی تا ۲۷ درجه فارنهایت (۳- درجه سانتیگراد) در کوه‌های شمالی متغیر است.

اختلافات بین مونته‌نگرویی‌ها و صرب‌ها موضوعی است که همچنان مورد مناقشه است. اگرچه در طول دوره عثمانی قرن‌ها از یکدیگر جدا بودند، زمانی که خانواده‌های آلبانیایی بر منطقه مداخله‌گر کوزوو تسلط یافتند، هر دو گروه سنت‌های مذهبی ارتدکس و بسیاری دیگر از ویژگی‌های فرهنگی مشترک خود را حفظ کردند – از جمله الفبای سیریلیک. به دلیل چنین اشتراکات آشکار، اکثر صرب‌ها مونته نگروها را «صرب‌های کوهستانی» می‌دانند و بسیاری – اما نه همه – مونته نگروها خود را صرب در اصل می‌دانند.