سازمان جنگلها و مراتع کشور در سال 1345 شمسی تصمیم گرفت پارک جنگلی چیتگر را در اراضی مرتعی احداث کند؛ بوستانی با ۹۵۰ هکتار زمین پردرخت که آن را تبدیل به یکی از بزرگترین بوستانهای جنگلی تهران کرده است.منطقهای كه پارك چیتگر در آن واقع شده، در مجموع عوارض و پستی و بلندیهای بسیاری دارد و عبور مسیل چیتگر از وسط پارك، آن را به دو بخش غربی و شرقی تقسیم کرده است: محدودهی شرقی به مساحت تقریبی ۲۵۳ هكتار و محدوده غربی با مساحت ۶۵۸ هكتار. پوشش درختی پارك نیز در مجموع مساحتی حدود ۷۳۴ هكتار را دربرمیگیرد که ۵۳ درصدش گونههای سوزنیبرگ (مثل کاج الداریکا، سرو نقرهای و سرو خمرهای) و حدود 47 درصدش ۹ گونهی درختی پهنبرگ (از جمله اقاقیا، زبانگنجشک، نارون چتری، ارغوان، داغداغان، افرای زینتی، پلت، بلوط و ایلان) است.هدف از احداث بوستان جنگلی چیتگر -که در آغاز مسیر وزیدن باد غربی به پایتخت قرار دارد- تصفیه و افزایش اکسیژن هوای تهران بوده است. این پارک علاوه بر امکان طبیعتگردی، امکانات تفریحی و سرویسهای رفاهی دیگری نظیر پیست سوارکاری، اسکیت، پیست دوچرخهسواری، رستوران و بوفه، آلاچیق و چادرهای اقامتی و... را در اختیار علاقهمندان قرار میدهد. دریاچهی چیتگر نیز در مجاورت این پارک جنگلی قرار دارد.