«خواجوی کرمانی» که به «نخلبند» نیز شهرت دارد در اواخر قرن هفتم هجری در کرمان متولد شد و لقبهایی مانند «خلاق المعانی» و «ملک الفضلا» داشته است. او در نیمهی قرن هشتم هجری در شهر شیراز درگذشت و در تنگهی الله اکبر این شهر نزدیک «رکن آباد» به خاک سپرده شد. قبر او مشرف بر «دروازه قرآن» بوده و آب چشمهی معروف رکنآباد نیز از کنار مقبرهی او میگذرد. کمی بالاتر از مقبرهی خواجو 3 غار به چشم میخورد. یکی از آنها غاری است که محل عبادت و ریاضت بوده و خواجو نیز مدتی در آن جا به عبادت مشغول بوده است.