قدمت مسجد جامع ساوه به دوران پیش از اسلام بازمیگردد و تحقیقات تاریخی نشان میدهد این مکان در گذشته آتشکده بوده است. بعد از پیدایش اسلام در ایران به مرور زمان بنای مسجد تکمیل شد و گنبد به آن اضافه شد. گچبریهای سقف و ستونهای مسجد زیبایی معماری در دورههای مختلف تاریخ ایران را گواهی میدهد. هر قسمت از این بنا در یک دوره تکمیل شده است. به همین دلیل نمیتوان آن را دسترنج معماری حکومتی خاص دانست. مناره، یکی از مهمترین بخشهای بنا است که در دوران سلجوقیان ساخته شده. این مناره 14متر ارتفاع و 3 متر قطر دارد و از این جهت اهمیت دارد که مهمترین و قدیمیترین کتیبهی مسجد در آن قرار گرفته است.