امامزاده یحیی
اگر به دنبال مکانی برای فراغت و تفکر و آرامش به دور از سر و صدا و هیاهوی روزمره در دل شهر تهران هستید، پیشنهاد میکنیم زمانی را برای بازدید از امامزاده یحیی بگذارید.
این بنا در خیابان پانزده خرداد، کوچهی امامزاده یحیی، روبروی کوچه طهماسبی واقع شده است. .
تاریخچه بنا
نسبت ابوالقاسم عزالدین یحیی که از نقبای شهرهای قم و ری بودهاست به امام سجاد میرسد و گفته میشود برادر اوست.
این بنا دارای صحن وسیع، مسجد، ایوان، رواق، ضریح، حرم آیینه کاری، سرداب، گنبد کاشی مخروطی شکل و سقاخانهاست. قدیمیترین اثر منقول این بقعه تاریخی که ساختمان اصلی بنای آن نیز به دوره مغول نسبت داده میشود، صندوق چوبی روی مرقد است که دارای تاریخ ۸۹۵ ه ق است. در باب نام و نسب امامزاده یحیی چنین نوشته شده:
وی با ۱۵ واسطه به امام چهارم میرسد و پس از پدر نقابت طالبیه ری، قم و آمل را به عهده داشته و به سال ۵۹۲ ه.ق به دست علاالدین تکش خوارزمشاه کشتهشدهاست.
بنای قدیمی این بقعه شامل برج خشتی هشت ضلعی متعلق به قرن هفتم هجری است که مانند ابنیه دیگر عصر مغول، یک گنبد آجری ۱۲ ضلعی هرمی شکل بر بالای آن قرار داشت. در عهد قاجاریه هم اطراف این برج را با کاشیهای هفت رنگ مزین ساخته بودند. اینک در محل برج خشتی و قبلی، بقعه هشت ضلعی کنونی ساخته شدهاست.
بر روی در قدیمی بقعه که چندان بزرگ نبوده، در دو کتیبه کوچک به خط ثلث نوشتهاند: بانی بقعه خشتی قدیم شخصی به نام قرابشاره بوده و معمار آن، دیو حسن نام داشتهاست.
صندوق منبت عتیقه امامزاده یحیی چنانکه در کتیبه آن اشاره شده به دستور ملکشاه غازی در سال ۸۹۵ ه.ق به وسیله دو برادر به نامهای استاد حسین و استاد محمد لواسانی ساخته شدهاست