در زمان رضاشاه پهلوی شخصی به نام تیمسار معینی (اهل شهر بوشهر) در اینجا باغ بسیار عظیمی داشته که مملو از درختان خرما بوده و در جوار آن به وفور کاهوکاری نیز میشدهاست. تیمسار معینی فوت میکند و باغ بزرگ او تفکیک میشود. اما نامش همچنان بر این منطقه باقی است. یکی از علل سر سبزی این قسمت نیز به وجود یک بند باستانی انحراف آب در حوالی محل احداث کنونی پل سیاه باز میگردد. این بند که سالیان دراز آب کارون را به دو ساحل رودخانه منحرف کرده و موجب آبیاری باغات میشده باعث سرسبزی و ایجاد باغات شاداب شده بوده همچنان نیز باقی است. بدین ترتیب که پایههای پل سیاه روی بقایای این بند واقع شده. ناصر خسرو قبادیانی در سفرنامه معروف خود شهر اهواز را شهری چنان سرسبز توصیف میکند که درختانش سایه دایمی بر سر او همسفرانش گسترانیده بودهاند بگونهای که تا پایان شهر وی نور آفتاب را ندیدهاست.