راهنمای سفر به دومینیکا: جاذبه های گردشگری، هزینه و بهترین زمان سفر

دومینیکا که به «جزیره طبیعی کارائیب» نیز معروف است، جزیره‌ای با ۳۶۵ رودخانه، ۹ آتشفشان، ۷۰۰۰۰ نفر و فرودگاهی با کوچک‌ترین باند فرود است. این جزیره کارائیب نیست که برای استراحت در ساحل یا استراحتگاه خود به آن سفر کنید. درواقع دومینیکا، جزیره‌ای است که برای ماجراجویی و طبیعت‌گردی، بی‌نظیر است. هر راهی که برای گشت‌و‌گذار در دومینیکا انتخاب کنید، شگفتی‌های کوچک و بزرگ آن، هر بار شما را شگفت‌زده می‌کند. در اینجا راهنمای سفر دومینیکا است تا به شما در برنامه‌ریزی سفر خود به دومینیکا کمک کند یا شما را در انتخاب اینکه آیا باید به دومینیکا سفر کنید یا خیر، متقاعد می‌کند. پس تا انتهای این مطلب در سفرزون همراه ما باشید.

دومینیکا کجاست؟

دومینیکا (با تلفظ dom-in-ee-ka) که بین دو جزیره فرانسوی گوادلوپ و مارتینیک قرار دارد، به همان اندازه به باغ عدن Garden of Eden نزدیک است. در این جزیره، ارکیده‌های وحشی، نیلوفرهای آنتوریوم، سرخس‌ها، هلیکونیا و درختان میوه بی‌شماری به‌وفور جوانه می‌زنند. بخش اعظم فضای داخلی آن هنوز توسط جنگل‌های بارانی سرسبز پوشیده شده است که از طریق جاده، غیرقابل دسترس است. با این همه فراوانی طبیعی در دومینیکا، هنوز همچنان جاذبه‌های بسیاری برای تماشا و لذت بردن وجود دارد. حتی زمانی که به جایی نگاه نمی‌کنید، مطمئنا چیزی نگاه شما را به خود جلب می‌کند. اما این حس، تنها بصری نیست؛ روح شما ممکن است با بوی خنک آب رودخانه تمیز و هوای پاک‌، آرام شود، جوانه‌های چشایی شما با تازه‌ترین میوه‌ها و سبزیجات تحریک و پوست شما با خالص‌ترین صابون‌های طبیعی نوازش شود.

این جزیره که در گذشته به عنوان یک قلعه طبیعی بود، از Caribs (ساکنان اصلی منطقه) در برابر استعمار اروپا محافظت می‌کرد. شمال شرقی این منطقه، هنوز به عنوان خانه آخرین بازماندگان کارائیب‌ها همراه با سنت‌ها و اساطیر آنها محفوظ مانده است. دومینیکا با جمعیتی حدود ۷۳۰۰۰ نفر در نهایت به مستعمره بریتانیا تبدیل شد. این کشور در نوامبر ۱۹۷۸ به استقلال رسید و در سازمان ملل متحد به عنوان تنها میراث جهانی طبیعی کارائیب مرکزی شناخته می‌شود. زبان رسمی آن انگلیسی است، اگرچه اکثر مردم محلی به زبان کریول با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. دومینیکا با کمتر از ۷۸۰۰۰ بازدیدکننده در سال، همچنان مقصدی ناشناخته است که هیچ هتل زنجیره‌ای معروفی ندارد. اما خوشبختانه، خدمات جنگلداری این جزیره، جنگل‌های ملی، ذخایر دریایی و پارک‌ها را، تقریباً از هر جای دیگر روی زمین، حفظ کرده است. تجربه سفر به دومینیکا واقعاً به معنای شناخت زمین همان‌طور که خلق شده، است.

اقلیم دومینیکا

دومینیکا دارای آب‌و‌هوای استوایی با میانگین دمای روزانه است که معمولاً از حدود ۲۶ درجه سانتیگراد در ژانویه تا ۳۲ درجه سانتیگراد در ژوئن متغیر است. بارندگی می‌تواند بسیار سنگین و پایدار باشد، به خصوص در سواحل اقیانوس اطلس و در قسمت‌های داخلی کوهستانی جزیره. بیشتر باران‌ها با بادهای تجاری از اقیانوس اطلس می‌آیند که منجر به بارش‌های مکرر در شرق یا سواحل بادگیر، بارندگی شدید و مداوم در داخل کشور و بارش‌های خفیف‌تر در غرب یا سواحل بادگیر می‌شود. دوره بین جولای و دسامبر زمانی است که دومینیکا معمولا در مرطوب‌ترین حالت خود قرار دارد و همچنین زمانی است که در برابر طوفان‌ها و طوفان‌های استوایی آسیب‌پذیرتر می‌شود.

خشک‌ترین و آفتابی‌ترین ماه‌ها معمولاً از دسامبر تا ژوئن است، اما همیشه باید بارش باران را پیش‌بینی کرد و برخی از مناطق دومینیکا در تمام طول سال مرطوب هستند. ترکیبی از گرما و آب نیز می‌تواند جزیره را بسیار مرطوب کند، اگرچه نسیم‌های ناشی از بادهای تجاری اغلب باعث می‌شود که سطح رطوبت کمی قابل تحمل‌تر شود. اگر دمای سطح دریا به اندازه کافی گرم و باد اتمسفر کم باشد، آنگاه این اختلالات می‌توانند به طوفان‌های استوایی و طوفان‌هایی تبدیل شوند که به سمت غرب حرکت می‌کنند تا دریای کارائیب، آمریکای مرکزی و شمالی را دچار مشکل کنند. از نظر تاریخی، فصل طوفان اقیانوس اطلس معمولاً در اوج خود و بیشترین تهدید را برای آنتیل کوچک در ماه‌های آگوست و سپتامبر دارد.

چرا دومینیکا را برای سفر انتخاب کنیم؟

دومینیکا بهترین راز کارائیب است. کوه‌های سر به فلک کشیده، جنگل‌های سرسبز و رودخانه‌های پر پیچ‌و‌خم آن عملاً برای اکتشاف بی‌نظیرند. اگر نام این جزیره را شنیده‌اید، می‌دانید که فقط برای استراحتگاه‌ها و سواحل به این جزیره سفر نمی‌کنید. در عوض، دومینیکا گردشگران بوم‌گردی ماجراجو را به خود جذب می‌کند که در تعطیلات، اصالت را ارزشمند می‌دانند. علی‌رغم تعمیق بندر اصلی جزیره برای پذیرایی از کشتی‌های کروز بزرگ، دومینیکا در حفظ و حراست از جنگل‌ها و حیات وحش محلی، بیش از هر جزیره دیگری در منطقه، مصمم است. در واقع، این جزیره یکی از بکرترین و به خوبی حفاظت‌شده‌ترین نقاط در نیمکره غربی به حساب می‌آید. این امر بسیاری از ویژگی‌های طبیعی منحصر‌به‌فرد دومینیکا را به مقاصد عالی برای گردشگران و علاقه‌مندان به طبیعت تبدیل می‌کند، اما مسافرانی که به ویژه از پیاده‌روی بیزارند، احتمالاً باید از جزیره دوری کنند. به خاطر داشته باشید: دومینیکا هنوز در حال بهبودی از طوفان ماریا است که در سپتامبر ۲۰۱۷ جزیره را درنوردید. در حالی که تقریباً تمام مقاصد اصلی توریستی بازگشایی شده‌اند، بسیاری از هتل‌ها و گروه‌های تور همچنان بسته‌های داوطلبانه گردشگری را برای تسریع روند بهبودی ارائه می‌دهند.

برای سفر به دومینیکا به چه مقدار پول نیاز دارید؟

باید برای تعطیلات خود در دومینیکا روزانه حدود ۱۶۳ دلار هزینه کنید، که میانگین قیمت روزانه بر اساس هزینه‌های سایر بازدیدکنندگان است. مسافران گذشته به طور متوسط ۳۸ دلار برای وعده‌های غذایی یک‌روزه و ۱۲ دلار برای حمل‌و‌نقل محلی هزینه کرده‌اند. همچنین، میانگین قیمت هتل در دومینیکا برای یک زوج ۲۱۶ دلار است. بنابراین، یک سفر به دومینیکا برای دو نفر برای یک هفته به طور متوسط ​​۲۲۸۴ دلار هزینه دارد. تمام این میانگین قیمت‌های سفر از مسافران دیگر جمع‌آوری شده است تا به شما در برنامه‌ریزی بودجه سفر کمک کند.

شرایط ویزای توریستی دومینیکا برای شهروندان ایرانی

شهروندان ایرانی در سفر به دومینیکا نیازی به ویزا ندارند، به این دلیل که ویزای توریستی دومینیکا برای شهروندان ایرانی رایگان است. مدت اقامت در این کشور معمولاً کوتاه و ۲۱ روز است. هنگام درخواست ویزای توریستی دومینیکا نیازی به حضور متقاضی نیست. برای درخواست ویزای توریستی دومینیکا در مجموع ۳ مدرک لازم است. مدارک موردنیاز برای ویزای توریستی دومینیکا از ایران شامل:

• اصل گذرنامه یا سند مسافرتی ایران با حداقل ۶ ماه اعتبار باقی‌مانده در تاریخ سفر و دارای حداقل ۲ صفحه ویزا بدون هرگونه علامت.
• برنامه سفر (رزرو سفر به ایران و از ایران به نام شما، نه بلیط) سفارت توصیه می‌کند تا زمان تایید ویزا، بلیط هتل و پرواز را خریداری نکنید. بنابراین پول، زمان و تلاش خود را با خرید بلیط واقعی به خطر نیندازید. بهترین برنامه سفر این است هتل و پرواز را برای هر ویزای کشوری در عرض چند دقیقه دریافت کنید.
• اثبات تمکن مالی برای اقامت و ترک دومینیکا

بهترین زمان سفر به دومینیکا

اگرچه دومینیکا همیشه مملو از گردشگر نیست، اما شلوغ‌ترین فصل سال آن، فصل سالانه کشتی‌های کروز است که از ماه اکتبر شروع می‌شود و در دسامبر تا مارس به اوج خود می‌رسد. در برخی روزها ممکن است اصلاً کشتی وجود نداشته باشد، در برخی دیگر ممکن است دو یا سه یا حتی چهار بار در خلیج فرانت، پایانه کشتی یا بندر تخلیه شود. کاروان‌های اتوبوس‌ها و تاکسی‌ها که این بازدیدکنندگان را روزانه به تورهای جزیره می‌برند، به این معنی است که برخی از جاده‌ها شلوغ می‌شوند و برخی از مکان‌های دردسترس‌تر مملو از افرادی می‌شوند که ممکن است کاملاً مطمئن نباشند کجا هستند. همچنین گرفتن اتوبوس عمومی دشوارتر است، زیرا بسیاری از رانندگان، مسافران را به نفع کسب‌وکار سودآورتر تور کشتی کروز رها می‌کنند. در نتیجه آن، اغلب کودکان مدرسه‌ای یا افرادی را با کیسه‌های خرید را می‌بینید که مسیر طولانی به خانه را با پای پیاده تحمل می‌کنند.

هوا از ژانویه تا ژوئن گرم‌تر می‌شود و باران‌ها در فصل خشک در نهایت کاهش می‌یابند. آوریل، مه و ژوئن ماه‌های خوبی برای پیاده‌روی در دومینیکا و صعود به قله‌های مرتفع آن است، زیرا پوشش ابر معمولاً حداقل است و مناظر در سراسر جزیره اغلب به راحتی قابل مشاهده هستند. فصل طوفان اقیانوس اطلس از ژوئیه شروع می‌شود و در نوامبر به پایان می‌رسد، اگرچه معمولاً این فصل طوفانی در منطقه کارائیب در ماه‌های آگوست و سپتامبر به اوج خود می‌رسد. به دلیل آسیب‌پذیری جزیره در این دوره، آگوست و سپتامبر، ماه‌های بسیار آرامی برای گشت‌و‌گذار هستند که حتی بسیاری از کارکنان هتل‌ها و اپراتورهای تور تصمیم می‌گیرند خودشان نیز به تعطیلات بروند. از اکتبر تا دسامبر، آب‌وهوا معمولاً متغیر و اغلب بارانی است، بااین‌حال باز هم هوا قابل پیش‌بینی نیست. بنابراین در هر زمانی از سال که تصمیم به بازدید دارید، همیشه باید خود را برای روبه‌رو شدن با یک روز بارانی آماده کنید.

فستیوال‌های معروف در دومینیکا

دومینیکا، مانند بسیاری از جزایر کارائیب، میزبان فستیوال‌های مهمی در طول سال است که رویدادها و فعالیت‌های هیجان‌انگیزی را برای همه فراهم می‌کند. صرف نظر از نوع فستیوال، همیشه می‌توانید انتظار یک فضای پر جنب‌و‌جوش، رنگارنگ و مفرح مملو از موسیقی، رقص، غذا و فرهنگ محلی را در طول جشنواره‌های دومینیکا داشته باشید. در ادامه، با معروف‌ترین فستیوال‌های دومینیکا آشنا می‌شویم:

کارناوال دومینیکا

کارناوال دومینیکا که با نام «The Real Mas» نیز شناخته می‌شود، یکی از معروف‌ترین فستیوال‌های دومینیکا است که طی دو روز در فوریه یا مارس برگزار می‌شود و پر از جشن‌های پرشور است. این کارناوال، در ابتدا توسط استعمارگران اروپایی در قرن هجدهم به جزیره معرفی شد، اما به سرعت به یک جشن بسیار متفاوت تبدیل شد، به طوری‌که فرهنگ برده‌داری آفریقای غربی را در لباس‌ها و سنت‌ها گنجاند. این فستیوال‌ها در شهر قدیمی روزو، پایتخت دومینیکا برگزار می‌شود. شرکت در این کارناوال معمولا رایگان است، اما باید مقداری پول جیبی برای صرف غذا و نوشیدنی کنار بگذارید. کارناوال دومینیکا اساساً یک مهمانی بزرگ است که همه در آن جشن می‌گیرند. مردم در خیابان در حال رقصیدن هستند، در حالی که موسیقی Calypso از بلندگوهای بزرگ پخش می‌شود. روز سه‌شنبه، رژه بزرگی در خیابان‌های مرکز روزو برگزار می‌شود، جایی که خاص‌ترین لباس‌ها را می‌توان دید. در مجموع، ممکن است همراهی با جمعیت و شرکت در این‌گونه فستیوال‌ها برای شما هیجان‌انگیز باشد. بنابراین، توصیه می‌کنیم برای فوریه یا مارس به دومینیکا سفر کنید تا نگاهی بی‌نظیر به فرهنگ محلی این کشور داشته باشید.

فستیوال غواصی

انجمن ورزش‌های آبی دومینیکا هر ساله فستیوال غواصی برگزار می‌کند تا به مردم در مورد غواصی (به عنوان یک محصول گردشگری و مسیر شغلی) آموزش داده و آگاهی در مورد محیط دریایی نفس‌گیر دومینیکا را افزایش دهد. پکیج تماشای نهنگ، پکیج ویژه غواصی، گنج‌یابی در زیر آب، پیک‌نیک غواصی، مسابقات سنتی قایقرانی و تورهای آموزشی دریایی، از جمله فعالیت‌های محبوب این فستیوال هستند. جشنواره غواصی دومینیکا، طولانی‌ترین جشنواره غواصی کارائیب است که هر ساله برگزار می‌شود. فعالیت‌های ورزشی مانند مسابقات شنا، مسابقات کایاک سواری و مسابقات Pwi Pwi همگی به عنوان بخشی از Dive Fest در طول سال‌ها برگزار شده‌اند. شناخته‌شده‌ترین رویداد مسابقه کانو کوبولی است، تیم‌های چهار نفره در قایق‌های ماهیگیری سنتی به رقابت می‌پردازند. فینال بزرگ هر ساله در روز پایانی Dive Fest در Soufriere برگزار می‌شود و توصیه می‌کنیم که آن را از دست ندهید!

جشنواره جهانی موسیقی کریول دومینیکا (WCMF)

جشنواره جهانی موسیقی کریول دومینیکا (WCMF) که برای ترویج محصول گردشگری و ایجاد یک پلتفرم در سطح جهانی برای موسیقی بومی معرفی شد، به یکی از عناصر اصلی در تقویم جشن موسیقی منطقه‌ای دومینیکا تبدیل شده است. این جشنواره، از مشهورترین فستیوال‌های دومینیکا است که در سال ۱۹۹۷ در ماه اکتبر آغاز شد تا ورود گردشگرانی را در طول جشن‌های استقلال جزیره که در ۳ نوامبر به اوج خود می‌رسد، افزایش دهد. جشنواره جهانی موزیکال کریول، که به دلیل شروع در اواخر شب، «جشنواره‌ای که هرگز نمی‌خوابد» نامیده می‌شود، بخشی از یک جشنواره سه هفته‌ای است که شامل مسابقه Cadence Lypso و Creole In The Park نیز می‌شود. این جشنواره در آخرین جمعه ماه اکتبر هر سال برگزار می‌شود. بیش از بیست سال است که این جشنواره در روزو، پایتخت جزیره، برای لذت بردن بینندگانی که از موسیقی و اجراهایی از ژانرهای مختلف کارائیب لذت می‌برند، برگزار می‌شود. تمرکز این جشنواره بر روی ژانرهای موسیقی با ریشه در اشکال مختلف ادغام موسیقی از کشورهای کریول‌زبان بوده است. فرم‌های موسیقی اجرا شده در این جشنواره عبارت‌اند از: Cadence-lypso، Kompa، Zouk، Soukous، Bouyon و Zydeco.

روز استقلال دومینیکا

شاید هیچ زمانی بهتر از روز استقلال برای غوطه‌ور شدن در فرهنگ اصیل دومینیکن وجود نداشته باشد. جشن‌های استقلال به افتخار استقلال دومینیکا از بریتانیای کبیر در ۳ نوامبر ۱۹۷۸ برگزار می‌شود. این کشور هر ساله استقلال خود را با انواع فعالیت‌های فرهنگی که می‌تواند تا چهار هفته ادامه داشته باشد، جشن می‌گیرد. این رویدادها، نمونه‌های واضحی از تأثیرات فرهنگی جزیره را به تصویر می‌کشد. رقص‌های سنتی آثار اروپایی از جمله رقص والس، کوادریل و همچنین Bèlè را نشان می‌دهند که از رقص‌های بومی آفریقا الهام گرفته شده است. ازجمله لباس‌هایی که افراد در این مراسم می‌پوشند، لباس ملی دومینیکا به نام Wob Dwiyet است که به طور گسترده در این جشن پوشیده می‌شود. «جینگ پینگ» موسیقی سنتی جزیره است، که به طور رسمی به عنوان گروه آکاردئون شناخته می‌شود و فلوت بامبو، گواج (یک صدای آکوردین)، بوم بوم (یک ساز بادی بلند بامبو) و البته آکاردین را در خود دارد. رقص‌های جزیره‌ای Quadrille و Bele به دورانی از ظرافت، اما با طعم متفاوت کارائیب بازمی‌گردد. روز استقلال بدون لذت بردن از غذاهای خاص در این جزیره کامل نخواهد بود، بنابراین پیشنهاد می‌کنیم از خوردن غذاهای جشن روز استقلال دومینیکا غافل نشوید.

جشنواره هنرهای دومینیکا (DOMFESTA)

جشنواره هنرهای دومینیکا (DOMFESTA) توسط بخش فرهنگی در سال ۱۹۸۳ معرفی شد. در آن زمان احساس می‌شد که از ژوئن تا آگوست در دومینیکا، زمانی که بچه‌های مدرسه در تعطیلات بودند، رویدادهای هنری و فرهنگی زیادی برگزار نمی‌شد. همچنین تصور می‌شد که باید بر زمان نزدیک به اول آگوست و حوالی آن تاکید شود، زیرا بردگان در اول اوت ۱۸۳۴ و دوباره در ۱ اوت ۱۸۳۸ آزاد شده بودند. DOMFESTA، جشنی از فرهنگ و میراث دومینیکا است و هنرمندان صنعت موسیقی و نقاشان در زمان DOMFESTA توجه زیادی به آثارشان می‌کنند. همچنین احساس می‌شد که DOMFESTA باید جشنواره بازتری باشد و به انواع رشته‌های هنری خلاقانه پاسخ دهد، برخلاف کارناوال یا استقلال که جشنواره‌های سنتی‌تر هستند. در نتیجه، در طول DOMFESTA، می‌توان برنامه‌ای متنوع از رقص، موسیقی، هنر و نمایش را انتظار داشت که شامل آثار هنری فولکلور و خلاقانه و همچنین سبک‌های دیگری مانند موسیقی جاز و کلاسیک می‌شود.

جشنواره پیاده‌روی

شرکت در جشنواره پیاده‌روی، یکی از بهترین راه‌ها برای کشف دومینیکا است. جشنواره Hike Fest سالانه دارای مسیرهای پیاده‌روی مشهور جهانی دومینیکا است که زمان ایده‌آلی برای کشف و تجربه دومینیکا، ملاقات با افراد جدید و لذت بردن از یک روز با طبیعت است. هر ساله، بازدیدکنندگان برجسته‌ترین ویژگی طبیعی دومینیکا را کشف می‌کنند. قله‌ کوه‌های نفس‌گیر و مناظر در امتداد برخی از نمادین‌ترین مسیرهای پیاده‌گردی دومینیکا، با هدایت راهنمایان تور، لذت این پیاده‌روی را دوچندان می‌کنند. هایک فِست شامل یک سری پیاده‌روی است که در یک دوره یک ماهه برگزار می‌شود. سختی پیاده‌روی‌ها متفاوت است و خوشبختانه هر کسی می‌تواند متناسب با توانایی خود برای پیاده‌روی ثبت‌نام کند، چه برای یک پیاده‌روی یا برای کل برنامه پیاده‌روی.

هزینه این جشنواره شامل حمل‌ونقل به و از محل پیاده‌روی و همچنین خدماتی مانند ارائه تی‌شرت‌های مخصوص جشنواره، نوشیدنی و سایر کالاهای ارائه شده توسط حامیان مالی است. کاوش در پارک ملی Cabrits در مرتفع‌ترین کوه دومینیکا، مورن دیابلوتین، از جمله برنامه‌های این جشنواره است. پیاده‌روی تا مورن دیابلوتین یک چالش جدید بود که در آن کوهنوردان در صعود به بالای کوه، زمان‌بندی می‌شوند. کل جشنواره توجه بیش از ۱۰۰ کوهنورد را که به سمت آبشار ویکتوریا می‌روند، جلب می‌کند.

آشنایی با برخی از غذاهای سنتی و معروف دومینیکا

غذاهای سنتی جمهوری دومینیکن به گونه‌ای است که هر کسی را دیوانه‌وار عاشق این ملت کارائیب می‌کند. ترکیبی از دستورالعمل‌ها و مواد تشکیل دهنده چاشنی‌شده با طعم‌های مختلف از سراسر جهان، غذاهای دومینیکن را منحصربه‌فرد کرده است که نشان دهنده تاریخ، فرهنگ، سنت‌ها و هویت غنی این کشور است. در سال ۲۰۱۸ و بار دیگر در سال ۲۰۱۹، شهر سانتو دومینگو به عنوان پایتخت آشپزی دریای کارائیب توسط آکادمی غذای ایبرو-آمریکایی انتخاب شد. این افتخار نه تنها کیفیت غذای دومینیکن را به رسمیت می‌شناسد، بلکه اهمیت دستورالعمل‌های سنتی را به عنوان بخشی اساسی از فرهنگ این کشور برجسته می‌کند. به عبارت دیگر، هر غذایی ذره‌ای از روح این مقصد شگفت‌انگیز را دارد. بازدید از جمهوری دومینیکن مستلزم کشف تمام طعم‌های آن است که دهان هر کسی را آب می‌کند.

mangú

مانگو، یک غذای محبوب از گیاهی به نام plantain است که آن را به صورت له‌شده در می‌آورند. این یکی از معرف‌ترین غذاهای دومینیکن است و بسیاری آن را به عنوان غذای رسمی صبحانه جمهوری دومینیکن در نظر می‌گیرند. برای تهیه مانگو، plantain پخته‌شده را با کره یا روغن و آبی که در آن جوشانده‌اند، له می‌کنند تا بافت صافی پیدا کند. سپس روی آن‌ها، پیاز قرمز سرخ‌شده در سرکه ریخته می‌شود و با غذاهای جانبی مانند queso frito (پنیر سرخ‌شده)، تخم‌مرغ سرخ‌شده یا برش‌هایی از سالامی دومینیکن سرخ‌شده سرو می‌شود. وقتی با هر سه سرو می‌شود، به آن los tres golpes می‌گویند – یعنی مانگو با پنیر، تخم‌مرغ و سالامی. اعتقاد بر این است که مانند بسیاری از غذاهای دومینیکن، مانگو محصول تأثیرات آفریقایی است. گفته می‌شود که این غذا در طول تجارت برده به جمهوری دومینیکن آورده شد و از “mangusi” مشتق شده است، یک اصطلاح کنگو که برای توصیف هر سبزی ریشه‌ای که آب‌پز و له می‌شود، استفاده می‌گردد.

Mofongo

مانند مانگو، موفونگو یک غذای محبوب دومینیکن است که از گیاه plantain تهیه می‌شود، اما به جای آب‌پز کردن، آن‌ را قبل از له‌شدن با سیر، نمک، روغن و چیچارون chicharron، سرخ یا برشته می‌‌کنند. سپس ترکیب آماده‌شده را به شکل توپ در می‌آورند و با گوشت یا غذاهای دریایی، آب مرغ یا گوشت سرو می‌کنند. این غذا معمولاً برای ناهار یا شام، یا به عنوان یک میان‌وعده بعد از نوشیدن اواخر شب مصرف می‌شود. همان‌طور که موفونگو در جمهوری دومینیکن محبوب است، در پورتوریکو نیز به همان اندازه نیز محبوب است. هر دو کشور جزیره‌ای ادعا می‌کنند که این غذا را آن‌ها اختراع کرده‌اند، اگرچه شواهد نشان می‌دهد که محبوب‌ترین نوع موفونگو که در جمهوری دومینیکن مصرف می‌شود ممکن است در اصل پورتوریکویی باشد.

موفونگوی سنتی دومینیکن از گیاه plantain بوداده درست می‌شد، نه از plantain سرخ‌شده مانند پورتوریکو. صرف نظر از اینکه چه کسی آن را اختراع کرده است، موفونگو مطمئناً از فوفو آفریقایی مشتق شده است، یک نوع غذایی که به جای جویدن، باید بلعیده شود. این غذا که از سبزیجات نشاسته‌ای مانند yam، cassava و plantain تهیه می‌شود. مانند مانگو، این غذا نیز در جریان تجارت برده به جمهوری دومینیکن آورده شد. نوع کلاسیک موفونگو با چیچارون تهیه می‌شوند، اما انواع دیگری از این نوع غذا نیز وجود دارد که می‌توان با انواع مختلف گوشت و غذاهای دریایی مانند مرغ، بیکن، میگو یا گوشت گاو درست کرد. آنها را می‌توان در پوره اضافه کرد یا در کنار آب گوشتی که به منظور نرم کردن موفونگو و افزایش طعم لذیذ آن است، سرو کرد.

Tostone

توستون، به برش‌هایی از plantain  که دوبار سرخ‌شده است، اشاره دارد. این یک غذای محبوب است که در بسیاری از کشورهای حوزه کارائیب و آمریکای لاتین مانند پورتوریکو، کوبا، ونزوئلا، اکوادور و پرو مصرف می‌شود. بسته به اینکه از کجا آمده‌اند، می‌توانند با نام‌های مختلفی مانند patacones، tachinos، bannann peze یا fritos verdes استفاده شوند. توستون‌ها با plantain نارس درست می‌شوند که سرخ شده، صاف می‌شوند و دوباره سرخ می‌شوند. آنها به طور گسترده در جمهوری دومینیکن مصرف می‌شوند، چه به عنوان یک غذای جانبی، پیش‌غذا، یا میان‌وعده غذای خیابانی. آنها آن‌قدر محبوب هستند که اغلب جزو اولین غذاهایی هستند که آشپزهای دومینیکن یاد می‌گیرند چگونه درست کنند.

Pastelitos

مانند توستون، پاستلیتو یک غذای بسیار محبوب دومینیکن است که به طور گسترده در کارائیب و دیگر مناطق آمریکای لاتین مصرف می‌شود. این اساساً یک نسخه گرد از اِمپادانا (empanada) است، یک شیرینی نیمه ماه‌شکل که معمولاً با پر کردن گوشت تهیه می‌شود. پاستیلیتوهای سنتی دومینیکن سرخ‌شده هستند، اما می‌توان آنها را نیز پخت. مانند امپانادا، آنها را می‌توان با هر تعداد موادی مانند مرغ، گوشت گاو، گوشت خوک، سبزیجات و پنیر پر کرد. حتی می‌توان آنها را با میوه یا مربا نیز پر کرده و به عنوان دسر مصرف کرد.

Locrio

لوکریو، به یک غذای دومینیکن گفته می‌شود که با برنج چاشنی‌شده با نوعی پروتئین حیوانی مانند مرغ، گوشت خوک، صدف یا سالامی دومینیکن سرو می‌شود. این شبیه به پلو یا پائلا است و در واقع ممکن است اقتباسی از غذای ملی اسپانیا باشد. غذای لوکریو، رنگ خود را از سس گوجه‌فرنگی یا آناتو (بیجا) می‌گیرد. بسته به گوشتی که با آن سرو می‌شود، انواع مختلفی از لوکریو وجود دارد. برخی از رایج‌ترین آنها عبارت‌‌اند از: locrio de pica-pica (ساردین تند)، locrio de camarones (میگو)، locrio de arenque (شاه‌ماهی دودی) و locrio de salami (سالامی دومینیکن). به طور کلی، غذاهای برنج دومینیکن تهیه‌شده با گوشت یا غذاهای دریایی، لوکریو نامیده می‌شود، در حالی که غذاهای برنجی تهیه‌شده با لوبیا به عنوان مورو (moro) طبقه‌بندی می‌شوند. محبوب‌ترین نوع لوکریو، locrio de pollo (مرغ) است. این کاملاً یک غذای دومینیکن است، اما یک غذای مشابه مرغ و برنج به نام arroz con pollo نیز وجود دارد که در سراسر کارائیب و آمریکای لاتین محبوب است.

Sancocho

سانکوچو، به یک خورش دومینیکن گفته می‌شود که با گوشت و سبزیجات ریشه‌ای درست می‌شود. این در سراسر آمریکای لاتین محبوب است، جایی که در انواع مختلف وجود دارد و گاهی‌اوقات به نام‌های مختلف می‌آید. در جمهوری دومینیکن، بسیاری آن را یک غذای ملی می‌دانند. دستورالعمل‌های دومینیکن برای سانکوچو از آشپزی به آشپز دیگر متفاوت است، اما آنها معمولاً با گوشت گاو (یا برش ارزان‌قیمت مشابه)، مرغ، یا گالینا ویجا تهیه می‌شوند. انواع مختلفی از سبزیجات ریشه‌ای را می‌توان اضافه کرد، اگرچه به عنوان یک قاعده کلی، سیب‌زمینی، رشته فرنگی یا سس گوجه‌فرنگی هرگز استفاده نمی‌شود. آماده شدن سانکوچو زمان زیادی می‌برد، بنابراین این غذا معمولاً برای مناسبت‌های خاص رزرو می‌شود.

Kipes

کیپه، نسخه دومینیکن کیبه لبنانی است، نوعی کروکت که با گوشت چرخ‌کرده، پیاز و بلغور تند درست می‌شود. آنها توسط مهاجران خاورمیانه‌ای که در پایان قرن نوزدهم وارد دریای کارائیب شدند، به جمهوری دومینیکن آورده شدند. برخلاف کیبه سنتی خاورمیانه که معمولاً با گوشت بره درست می‌شود، کیپه دومینیکن با گوشت گاو درست می‌شود. همچنین در استفاده از ادویه‌ها بسیار محدودتر است و بسیاری از ادویه‌ها و گیاهانی مانند زیره، نعناع و دانه‌های کاج را که در کیبه لبنان رایج هستند، کنار گذاشته است. کیپ دومینیکن معمولاً با بلغور، گوشت چرخ‌کرده، پیاز و فلفل‌دلمه‌ای ریز خردشده، برگ ریحان خردشده، سس گوجه‌فرنگی و کشمش درست می‌شود. این یک جزء محبوب و اغلب ضروری بسیاری از بشقاب‌های پیکادرای دومینیکن (غذای مهمانی) است.

جاهای دیدنی و گردشگری دومینیکا

دومینیکا که به عنوان «جزیره طبیعی کارائیب» شناخته می‌شود، بهشتی بکر برای غواصان، کوهنوردان و طبیعت‌گرایان باقی مانده است. این جزیره، دارای مناظر آتشفشانی چشمگیر با جنگل‌های بارانی سرسبز، آبشارها، دریاچه‌ها، دره‌ها، رودخانه‌ها، چشمه‌های آب گرم بخار و مرتفع‌ترین کوه‌ها در شرق کارائیب است. خط ساحلی ناهموار دهکده‌های ساحلی روستایی و سواحل صخره‌ای ماسه‌ای سیاه را در خود جای داده است که بسیاری از آنها مکان‌های خوبی برای غواصی هستند. هر چیزی که شما را به این سواحل سرسبز می‌آورد، بهترین مکان‌ها را با لیست بهترین کارهایی که در دومینیکا می‌توانید انجام دهید پیدا کنید.

رودخانه هند (Indian River)

یکی از بهترین کارهایی که در دومینیکا باید انجام دهید این است که با قایق به سمت رودخانه هند بروید. این رودخانه، یکی از بکرترین و دست‌نخورده‌ترین رودخانه‌های سراسر کارائیب است. این تور شما را از میان جنگل‌های ماندابی می‌برد، جایی که ممکن است لاک‌پشت‌ها، خرچنگ‌ها و ایگواناها را ببینید. رودخانه هند، یکی از محبوب‌ترین جاذبه‌های گردشگری دومینیکا است. این رودخانه که در شمال جزیره قرار دارد، مسیر خود را از میان جنگل‌های بارانی سرسبز و جنگل‌های ماندابی می‌پیچد و زیستگاهی ایده‌آل برای انواع زندگی‌های گیاهی و جانوری فراهم می‌کند. بازدیدکنندگان می‌توانند برای دیدن برخی از حیات‌وحش دومینیکا، از جمله لاک‌پشت‌ها، خرچنگ‌ها و ایگواناها، با قایق در رودخانه سفر کنند. رودخانه هند نیز یکی از بهترین مکان‌های جزیره برای مشاهده طوطی گردن قرمز کمیاب است.

دریاچه جوشان (Boiling Lake)

دریاچه جوشان، یکی از محبوب‌ترین جاذبه‌های گردشگری دومینیکا است. این دریاچه در پارک ملی Morne Trois Pitons قرار دارد که در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد. دریاچه جوشان نام خود را از این واقعیت گرفته است که به دلیل فعالیت‌های زمین‌گرمایی در زیر آن دائماً در حال حباب و بخار است. طول دریاچه تقریباً دو مایل است و حدود دو ساعت طول می‌کشد تا از نزدیکترین پارکینگ به دریاچه بروید. بازدیدکنندگان همچنین می‌توانند در آب‌های در حال جوش غوطه‌ور شوند، اما مهم است که مراقب باشید، زیرا دمای آب تا ۲۰۰ درجه فارنهایت می‌رسد. چه به دنبال یک تجربه گشت‌وگذار منحصربه‌فرد باشید و چه به دنبال فرصتی برای غوطه‌ور شدن در برخی از چشمه‌های آب گرم طبیعی هستید، دریاچه جوشان قطعا ارزش دیدن را دارد. بهترین راه برای دیدن آبشار ترافالگار استفاده از یک تور با راهنما است. این تورها معمولاً حدود یک ساعت طول می‌کشند و شامل یک پیاده‌روی کوتاه به سمت آبشار و همچنین شنا در استخر در پایه آبشار می‌شوند. اگر به دنبال یک پیاده‌روی چالش‌برانگیز هستید، می‌توانید به بالای آبشار نیز بروید. این پیاده‌روی کمی سخت‌تر است، اما مطمئناً برای مناظر خیره‌کننده ارزش آن را دارد.

جنگل‌های بارانی

یکی از بهترین کارها در دومینیکا، پیاده‌روی در جنگل‌های بارانی است. جنگل‌های بارانی با پوشش گیاهی سرسبز و حیات وحش فراوان، مکانی واقعا جادویی است. مسیرهای پیاده‌روی متعددی وجود دارد که از آسان تا دشوار را شامل می‌شود. برخی از محبوب‌ترین مسیرها عبارت‌اند از: مسیر طبیعی Syndicate است که به دریاچه جوشان منتهی می‌شود و مسیر Morne Anglais که چشم‌اندازهای خیره کننده‌ای از جنگل بارانی و ساحل را ارائه می‌دهد. پیاده‌روی، یک راه عالی برای کشف زیبایی‌های طبیعی دومینیکا است و همچنین یک تمرین عالی است. بنابراین، چه به دنبال یک پیاده‌روی آرام و چه به‌دنبال ماجراجویی هستید، حتماً پیاده‌روی در جنگل‌های بارانی را به فهرست کارهای خود در دومینیکا اضافه کنید.

پورتسموث (Portsmouth)

پورتسموث، شهر کوچکی است که در ساحل شمالی جزیره دومینیکا قرار دارد. این شهر دارای انواع مغازه‌ها و رستوران‌های مختلف و همچنین چند مکان دیدنی تاریخی است. یکی از محبوب‌ترین جاذبه‌های پورتسموث، محوطه تاریخی فورت شرلی است. این قلعه توسط بریتانیایی‌ها در قرن هجدهم ساخته شد و نقش مهمی در تاریخ جزیره داشت. امروزه این قلعه، یک مقصد توریستی محبوب است و بازدیدکنندگان می‌توانند از محوطه آن بازدید کنند و از تاریخچه آن مطلع شوند. پورتسموث همچنین دارای چند سواحل از جمله ساحل شامپاین است که به خاطر آب درخشانش معروف است. اگر به دنبال کشف تاریخ دومینیکا هستید یا می‌خواهید در ساحل استراحت کنید، پورتسموث یک انتخاب عالی برای مسافران جزیره دومینیکا است.

تنگه تیتو (Titou Gorge)

تنگه تیتو، یک مقصد گردشگری محبوب است که در جزیره دومینیکا در دریای کارائیب واقع شده است. این تنگه دارای مجموعه‌ای از آبشارها و استخرهای طبیعی است که برای شنا و استراحت عالی هستند. بازدیدکنندگان همچنین می‌توانند به بالای آبشار پیاده‌روی کنند تا از جنگل‌های اطراف دیدن کنند. دره تیتو با ماشین قابل دسترسی است و چندین شرکت گردشگری وجود دارند که تورهای راهنما در این منطقه ارائه می‌دهند. اگر عاشق شنا در آب‌های گوارا و پیاده‌روی‌های دیدنی هستید، تنگه تیتو مطمئناً تحت تأثیر قرار خواهد گرفت.

آیا دومینیکا امن است؟

دومینیکا، جزیره‌ای امن در دریای کارائیب است، بنابراین جرایم توریستی به ندرت در این جزیره رخ می‌دهد و ساکنان بیش از حد مایل به کمک به شما هستند. بااین‌حال، عقل سلیم همیشه غالب است، بنابراین مطمئن شوید که وسایل باارزش خود را در جای مناسب قرار داده‌اید. همچنین هنگام رانندگی یا پارک کردن خودروی کرایه‌ای خود، آن را قفل کنید. دومینیکن‌ها، رانندگان سریع‌تر و تهاجمی‌تر از اکثر آمریکایی‌ها هستند، به‌علاوه جاده‌ها اغلب پیچ‌خورده و پر از چاله هستند. به این واقعیت اضافه کنید که رانندگی در سمت چپ است و بسیاری از گردشگران در اولین تجربه خود پشت فرمان با یک شوک فرهنگی مواجه می‌شوند.

اگر روحیه ماجراجویی نداشته باشید، بسیاری پیشنهاد می‌کنند رانندگی را به ساکنان و بازدیدکنندگان باتجربه بسپارید. همچنین می‌توانید از تاکسی استفاده کنید، زیرا ارزان هستند و در ساعات روشنایی روز به راحتی می‌توانید به آنها دسترسی پیدا کنید. دومینیکا همچنین به آب تمیز شهرت دارد. کسانی که در جزیره زندگی می‌کنند، اغلب از چشمه‌های کنار جاده، آب موردنیاز خود را تامین می‌کنند. توصیه می‌کنیم از هر دو چشمه کنار جاده و آب لوله‌کشی (که به شدت کلردار است، اما در غیر این صورت بی‌خطر است) دوری کنید و برای جلوگیری از به خطر افتادن سلامتی خود، از آب بطری استفاده کنید.